Utazás és érkezés / Travel and arrival / Yolculuk ve varış

Viccesen indult az utazás. Kimentünk vasárnap a reptérre, ahol kiderült, hogy hétfőre szól a jegyünk... Jellemző ránk, elismerem. Szüleim örültek, hogy kaptak még egy délutánt velünk. Hétfőn délután fél ötkor szálltunk fel Budapestről, aztán lisszaboni átszállással kedden reggel fél 6 körül értünk Rio de Janeiro-ba. Négy órával vagyunk korábban Magyarországhoz képest. 

ZG szokása szerint csodásan viselkedett, aludt és játszott a gépeken és a lisszaboni repülőtéren is. Amúgy nem tökéletes az éjszakai alvása, de a 9 órás repülőúton tök jól aludt az ölünkben, ébredt ugyan, de kis mocorgás után gyorsan vissza tudott aludni. Lisszabonban hasított belém a felismerés, hogy tejóég, elhagyjuk a jól megszokott Európát. Bevallom, nem kicsit  szállt inamba a bátorságom. De azért lassan összeszedem magam, nem hagyom, hogy a félelmeim legyőzzenek. 

Érkezés után a riói reptéren sokáig bolyongtunk, mire megtaláltuk az oltóközpontot ZG oltása miatt. Nyitás után kiderült, hogy itt nem oltanak, hanem csak igazolást állítanak ki az oltásról, amit a városban kell beadatni. Úgyhogy már megint nem jött össze az oltás, immár 4. próbálkozásra sem. Így Ubert szereztünk és irány a szállás. Odaérve ledobtuk a cuccokat, aztán kajakereső körútra indultunk. Találtunk egy rémesen sósan főző helyet, de olyan éhesek voltunk, hogy így is megettük. 

Eddigi tapasztalatok alapján nem igazán tudnak angolul a brazilok, de nagyon kedvesen és lelkesen tudnak portugálul magyarázni. A következő posztban azt is elmesélem, milyen segítőkészek és barátságosak.

.......................

Our journey started quite funny as we learned at the airport that our ticket is for the following day... I have to admit, this is not the first time that something similar happens to us. My parents were happy to have one more afternoon with us. We departed on Monday 4.30pm from Budapest and arrived to Rio de Janeiro through Lisbon on Tuesday morning around 5.30am. We are 4 hours earlier than Hungary.

ZG was an angel as usual, he slept and played on the airplanes and at the airport in Lisbon. His night sleep is not perfect usually, but he slept quite well on our laps during the 9 hour flight, he woke a few times but could sleep back easily after changing his position. In Lisbon I realised that we are leaving the well known Europe. I have to admit, suddenly I lost all my courage. But slowly I'm getting myself together, not letting my fears be stronger than me.

Upon arrival we were searching for the immunisation centre at the airport which wasn't easy to find. Anyway we learnt it after they opened that the do not immunise, only register the immunisation which has to be given in the city. So ZG didn't get his immunisation again. This was our 4th attempt.

So we got into an Uber and headed to our Airbnb. At the flat we left our luggage and went out to look for a place where we could eat. We found a place that was cooking everything extremely salty, but we were hungry, so ate it anyways.

Based on our experience so far the Brazilians do not really speak English, but they can talk very enthusiastically to you in Portuguese. In the next post I'll explain how helpful and friendly they are.

...............

Yolculuğumuz yeterince komik başladı çünkü havalimanında biletimizin bir gün sonrasına olduğunu öğrendik... Başlangıç yani tam bizim gibi oldu. Annem ve babam bidimlr biraz daha zaman geçirebilmekten çok mutlu oldular. Pazartesi öğleden sonra 4.30 Budapeşte'den kalktık ve Lisbon üzerinden aktarma yaparak salı günü sabah saat 5.30 civarında Rio de Janeiro'ya vardık. Türkiye'ye göre 6 saat erkeniz.

ZG her zamanki gibi mükemmel davrandı yolculukta. Uyudu ve oynadı, uçaklarda da havalimanında da. Normalde gece uykusu biraz sorunlu ama bu sefer 9 saatlik uçuşta kucağımızda çok güzel uyudu. Birkaç defa uyanıp yerini değiştirdi ve hemen geri uyudu. Lisbon'da artık iyi tanıdığımız Avrupa'dan uzaklaşacağımızı anlayınca cesaretim kayboldu ve korkmaya başladım yolculuktan. Ama kendimi toparlayacağım ve korkularımın benden güçlü olmasına izin vermem.

Varmaktan sonra havalimanındaki aşı merkezi bulmakla yeterince çok zaman geçirdik. Merkezin açıldığından sonra ama orada aşının yapılmadığını, sadece şehirde yapılan aşıların mühürlenmesi yapıldığını öğrendik. Bu yüzden ZG dördüncü defa da aşı olamadı.

Neyse Uber'e bindik ve kiraladığımız eve doğru gittik. Eşyaları orada bırakıp yemek yemek için uygun bir lokanta aramaya başladık. Sonunda çok tuzlu pişiren bir yer bulduk ama o kadar açıktık ki, böyle de yedik yemekleri.

Şimdiye kadar gördüğümüz kadarıyla Brazilyalılar pek İngilizce konuşmuyor ama Portekizce çok heyecanla ve neşe ile anlatabiliyorlar her şeyi. Bir sonraki defa Brazilyalılar'in ne kadar yardımsever ve sempatik olduğunu anlatacağım.